Мардони рӯзгоршинос ҳамеша мекӯшанд, ки дар гуфтори хеш сухани малеҳ истифода кунанд ва дар фаъолияташон манфиати халқу Ватанро дар мадди ававал гузоранд. Онҳо нияту мақсад доранд, ки бо меҳнати садоқатмандона хонадони худро обод, мамлакатро шукуфоӣ оранд. Ҳаёти осуда, зиндагии ширин, сару баланду хотири ҷамъи халоиқ ормони онҳо аст.
Мардуми тоҷик толеи баланд доранд, ки таҳти роҳбариву роҳнамоии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зиндагии хуррамро соҳибанд. Тамоми гӯшаву канори мамлакат бо суръати баланд ободу зебо шуда истодааст, мардум саросар бо дили гарм бо истифода аз истеъдоду маҳорат меҳнат мекунанд.
Вале дар ҷамъият нафароне ҳастанд, ки чашмони ҳайвонӣ доранд ва ин ҳама тараққиёти Ватан, шодиву нишоти кулли мардумро дида наметавонанд.
Ҳодисаи нанговаре, ки рӯзи 29 июл дар минтақаи Себистони ноҳияи Данғара ба вуқӯъ пайваст, дили бандаро абгор кард. Амале, ки чор хоин бо шаш ёвари худ кардаанд, ҳайвони ваҳшӣ ҳам ба ин дараҷа намекунад. Қисме аз онҳо ҳаёти худро бохтанд, боқимондагон дар торикистон мемонанд. Ин нотавонбинон ҳам падару модар ва наздикону пайвандон доштанд, наход онҳо рафтори фарзандонашонро мушоҳида накарданд? Имрӯз сари ҳамаи онҳо назди мардум хам ва забонашон кӯтоҳ шуда монд. Дар амали ҳар кадоми онҳо бемасъулиятӣ ва бетарафиро мебинам.
Рафтори ин нотавонбинонро сахт маҳкум намуда, пайравони онҳоро ёдрас мешавам, ки ҳеҷ гоҳ ба мақсад намерасанд, ҳаёти дилхоҳро соҳиб намешаванд.
Набиҷон Пӯлодов,
собиқадори соҳаи маориф