Навигарӣ

Рауфҷонова М.

Раёсати маорифи вилояти Суғд.

Рӯирост, бе ягон муболиға ва иғроқ мегӯяму менависам, ки дар замони соҳибистиқлолӣ Ватани азизамон – Тоҷикистони маҳбуб ба марҳалаи нави қиёснопазири рушд ворид гардида, дар арсаи ҷаҳон ва муаммоҳои байналмилаливу дохилии худ ба натиҷаҳои назаррас ноил гардида истодааст.

Вале, афсӯс ки дастовардҳои кишварро гурӯҳҳое ҳастанд, ки нодида мегиранд. Зиёд аз ин қувваҳое ҳам мавҷуданд, ки ба Ҳукумати қонунии имрӯза дар мухолифат қарор дошта, мехоҳанд вазъро ноором ва мардумро нотинҷ намоянд. Ба ин тоифа “Гурӯҳи 24”, ки фаъолияти пурғараз дорад, шомил аст, ки роҳбариашро Умаралӣ Қувватов – соҳибкори фирорӣ бар уҳда дошт ва бо сабаҳои ба худи гурӯҳаш маълум, дар шаҳри Истамбули Ҷумҳурии Туркия кушта шуд.

Бузургон гуфтаанд: “тамаъ бад аст ва аз зиёдаталабӣ сармоя низ аз даст меравад”.

“Гурӯҳи 24” ончунон коршиносону сиёсатшиносон таъкид мекунанд, бо нияти нопок аз ҷониби ду соҳибкори фирорӣ Умаралӣ Қувватов ва Шарофиддин Гадоев соли 2012 ташкил шудааст.

“Гурӯҳи 24” дар солҳои гуногун чанд маротиба дар як қатор шаҳрҳои Федератсия Россия гирдиҳамоии муҳоҷирони тоҷикро бо талаби истеъфои Ҳукумати қонунии имрӯзаи Тоҷикистон ташкил ва баргузор кардааст. Яъне, “Гурӯҳи 24” тухми низоъву мухолифат кошта, дар маркази шаҳри Душанбе низ як гирдиҳамоӣ алайҳи сиёсати Ҳукумати Тоҷикистонро соли 2014 — даҳуми октябр даъват карда буд. “Гурӯҳи 24” бо қарори Додгоҳи олӣ созмони экстремистӣ ва мамнӯъ эълон шудааст.

Аслан ҳадафи пайдоиши ин гурӯҳи моҷароҷӯй чист? — бино бар андешаи баъзе муҳаққиқон “Гурӯҳи 24” созмони сиёсӣ набуда, балки аз чанд тан соҳибкорони норозӣ иборат шуда, баъд аз пардохт накардани андоз ва берун пой ниҳодан аз чаҳорчӯбаи қонун Тоҷикистонро тарк кардааст.

Мегӯянд, ки баъди кушта шудани сарвари гурӯҳи ифротгаро Шарофиддин Гадоев роҳбари нави ин созмон ва Собир Валиев – як соҳибкори дигар муовини ӯ интихоб шудаанд. Гуфтагӣ барин “Дузд дуздро дар шаби сияҳ мешиносад” саркардаи нав Ш.Гадоев гуфтааст, ки нуктаи муҳими стратегияи ояндаи “Гурӯҳи 24” ин “бедорсозии мардум” ва “муборизаи мусолиҳатомез барои барқарории адолати сиёсию иҷтимоӣ дар Тоҷикистон аст.

Ҳамчун як шаҳрванди Тоҷикистон мегӯям: новобаста аз он, ки гурӯҳ сиёсӣ ва ё ғайрисиёсӣ аст, ба хотири оромиву суботи ҷомеа, ба хотири ҳамбастагии ҷомеа ва ба хотири он сулҳу ваҳдате, ки имрӯз Тоҷикистони соҳибихтиёру соҳибистиқлоли мо соҳиб шудааст, аз мақомоти дахлдор даъват ба амал оварда мешавад: нисбати ин гурӯҳи носолиму ифротгаро чораҳои зарурӣ андешида шавад.

Мубориза бар зидди ҳаракату гурӯҳҳои ифротгароиву ситезаҷӯ фарзу шарафи худшиносии мост!

Фозилова Т.

Раёсати маорифи вилояти Суғд

Бобозода М.

Раёсати маорифи вилояти Суғд

Ф. АТОХОҶАЕВ,

А.АМИНОВ,

кормандони рӯзномаи “Маорифи Суғд”,

аъзо ИЖ Тоҷикистон

Гулсара Тошматова,

Раёсати маорифи вилояти Суғд

Тариқи шабакаи телевизион эълон карда шуд, ки сокини шаҳри Хоруғи ВМКБ Мамадбоқир Мамадбокиров кушта шуд.

Ин шахси ҷинояткор ки пайрави аъзои равия ва гурӯҳи террористӣ будааст. Зеро ки танҳо кирдори шахсеро боиси хавфи марги одамон, расонидани зарари ҷиддӣ ба молу мулк ё ба миён омадани оқибатҳои дигари барои ҷамъият хавфнок мегардад, террорист меҳисобанд. Кирдори номатлубе, ки аз ҷониби ин шахс ва ҳаммаслакони ӯ барин хоин содир намудаанд, нобахшиданист.

Мо бояд ба сокинони кишвар, фарзандон, шогирдон тарзи ҳаёти солим, дӯстию рафоқат, илму ҳунаромӯзиро тарғибу ташвиқ созем. Кӯшиш намоем, ки як гӯшаи Ватани ҷоноҷонамон Тоҷикистонро ободу зебо гардонем, фазои кишварамон орому осуда бошад. Дар бораи сулҳу дӯстӣ, созандагӣ, ободкорӣ, ҳифзи амнияти кишвар, истиқлолият ва ваҳдати миллӣ ҳарф занем, на дар бораи ҷангу ҷидол, вайронкорӣ, маҳалгароӣ. Магар ин ғайбат ва ифротгароӣ нест?

Дар оила, мактаб таълиму тарбияро тавре ба роҳ монем, ки фарзандон барои бекориву зоеъ рафтани умр вақти холӣ наёбанд. Пас ҳар як фарди ҷомеаро зарур аст, ки оид ба мубориза бар зидди ҷинояткор, пешгирии ҳуқуқвайронкуниҳо, кушодани ҷиноятҳои хусусияти террористию экстримистидошта, дастгир намудани шахсони дар ҷустуҷӯ қарордошта, ҳиссагузор бошем. Маҳз сулҳу ваҳдат, якдигарфаҳмӣ аст, ки мо дар кишварамон осуда зиндагӣ дорем ва метавонем, барои рушди Тоҷикистон ва амалӣ шудани ҳадафҳои он саҳмгузор бошем.

Дар кишвар барои террористу ифротгаро, ҷинояткор ҷой нест. Бизгор шахсе, ки ҳисси ватандӯстӣ, инсонгароӣ надошта бошад, дар ҷамъият барои ӯ ҷой нест.

Фарҳод Қурбонов,

мушовири шуъбаи маорифи

ноҳияи Ҷаббор Расулов

Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ, дунявиро ҳамчун дурнамои пешрафти ҳаёти ҷомеа ва давлат медонад. Дар ин раванд Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон барои бунёди давлати ҳуқуқасос замина гузошт.

Рафти ҳаёти ҷомеа собит кардаву менамояд, ки имрӯз дар Тоҷикистони соҳибихтиёрамон ба эътирофу эътиқоди шаҳрванд нисбат ба дину мазҳаб садде гузошта намешавад. Давлати дунявӣ ва демократӣ ифодагари манфиату талаботи тамоми мардуми кишвар мебошад. Аксари мардуми тоҷик ба дини мубини Ислом ҳамчун дини таҳаммулпазирӣ, ростӣ, покизагӣ, накӯкорӣ, меҳнатдӯстӣ, инсондӯстӣ, эҳтиром ба хоку обу замини муқаддаси аҷдодӣ рӯй овардаанд.

Воқеаҳо, ҳодисаҳо ва рӯйдодҳои чанд рӯзи охир дар вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон нишон доданд, ки гурӯҳҳои мансабхоҳ аз дину мазҳаб ба рӯй ниқоб гирифта, ба ташкили доираи нопоку иғвоангез даст заданд, такягоҳе шуданд ҳар гуна равияҳои номатлубу корҳои зишту ноҷоро ба анҷом расонанд. Ташкилоти экстремистӣ – террористии ҳизби назҳати ислом, ки бо кирдорҳои ғайриинсониву даҳшатнокаш дар Тоҷикистон мамнӯъ эълон шудааст ва он имрӯз бо саркардагони ватанфурӯши худ дар хориҷи кишвар ба саркардагони ватанфурӯши худ дар дохили кишвар–хиёнаткори ашшадӣ Муҳаммадбоқир Муҳаммадбоқиров разолату инсонбадбинӣ ва тафриқаандозӣ машғул шуда, боз мехоҳад даст ба ҷиноят занад, мардуми осудаҳолу фазои орому осоиштаро боз ба гумроҳии доираи худ бубарад, сафсатафурӯшӣ, туҳмату инсонбадбинӣ тариқи ташкили гирдиҳамоӣ даҳон воз мекунад. Амалҳои ноҷои ин хоини миллат хатарҳову таҳдидҳои нав ба навро барои ҷомеаи мамлакат ба ҷо овардан мебошад, ифротгаро мехоҳад ифротгароён тинҷиву оромӣ, шукуфоиву созандагиро халалдор созад, аммо ӯ ва ҳаммаслаконаш ҳеҷ гоҳ ба мақсади ғаразноки худ намерсанд. Зеро имрӯз чӣ хурду чӣ бузургсоли мамлакати азизамон пешрафту осоишу оромиро дар диёри арҷмандамон равшан эҳсос карда метавонанд. Онҳо ҳамеша барои ҳифзи сулҳу суботи давлатамон, ҷомеаи солими Тоҷикистони соҳибистиқлол, арзишҳои Истиқлоли давлатӣ ва рисолати Ваҳдати миллӣ омода ҳастанду эҳтиром меоваранд.

Равшану гуворо мебинем, ки дар замони муосир дар Тоҷикистони соҳибистиқлол насли нави ҷомеаи ҷадид, соҳибистеъдоду илмдӯсду фарҳангпарвару забондон, ба камол расида истодааст. Бузургони аҳли маънӣ дар хусуси мавқеи инсон дар ҳаёт гуфтаанд – бе омӯзиш, бе мутолиа инсон наметавонад ҷойгоҳи шоистае дар ҷомеа пайдо бикунад.

Аммо хиёнаткор Муҳаммадбоқир дар Кӯҳистони Бадахшон худро ҳамчун ҳокими мутлақ пиндошта, мардуми гумроҳро ба оташи дӯзах мекашад – чанд соли охир амали ӯ чунин ранг дошт. Ӯ террорист аст, ки худ аъзои ташкилоти террористии ҲНИ будаву роҳбари гурӯҳи муташаккили ҷиноятпешаи Кӯҳистони Бадахшон даст ба ҷиноят зада, оромии давлату миллатро халадор карда, тамоми мардуми Бадахшони ватандӯстро ба дод овардааст, ки имрӯз ба лаънати ҳамагон гирифтор шудааст.

Унсуралмаолии Кайковус дар асари машҳури худ “Қобуснома” таъкидан навиштааст: “Агар аз бедавлатӣ камбағал бошӣ, барои аз ақл бой шудан ҳаракат кун. Зеро ба ҷои давлат доштан, ақл доштан афзалу беҳтар аст. Бо ақл давлат ҷамъ карда мешавад, лекин бо давлат ақл ёфтан ғайриимкон аст”.

Биноан, дарёфтани мавқеи устувори шаҳрвандӣ дар ҳаёти ҷомеа – омили муҳиммест, ки шахсиятро ташаккул медиҳад, илму дониши фарогир ба ҷаҳонбиниву ҷаҳонфаҳмӣ асос мегузорад.

Нозир ШАФАҚӢ,

вилояти Суғд

      Муҳаммадбоқиров Муҳаммадбоқир яке аз хоинони миллат буд. Хабарҳое,ки аз сомонаҳо мегирифтем ӯ фақат бо роҳи манфиатҳои худ бар зидди миллат ва ватан рафтор мекард. Умри хоинони ватан кӯтоҳ мешавад. Имрӯз тири боз як хоини ватан хок хӯрд. Ҷомеа боз як аз ватанфурӯш тоза карда шуд. Мо маорифчиён бояд ҳушёр бошем. Шахсиятҳоро тарбия намоем, ки ба ватан, ба миллат содиқ бошанд. Пайравони сиёсати Пешвои муаззами миллат бошанд. Мо бояд ба чунин давлат, ватан ва ба чунин тинҷиву оромии имрӯза шукрона кунем.

Шодиев Абдуҷалил мудири шӯъбаи маорифи ноҳияи Ҷаббор Расулов.

Ватани азизу соҳибистиқлоли мо — Тоҷикистон рӯз аз рӯз гул-гул шукуфта истодааст. Мо бояд пайваста шукронаи тинҷиву оромӣ, сулҳу дӯстӣ, ваҳдату ягонагӣ ва истиқлолияту ободии кишвари азиз кунем.

Ҳар як фарди бо нангу номусро месазад, ки ба қадри ин неъматҳои бебаҳо бирасад ва дар рушду нумуъи кишвар саҳмгузор бошад. Имрӯзҳо сохта ба истифода додани садҳо майдончаҳои варзишӣ, мактабҳо, корхонаҳои саноатӣ, пулу роҳҳои мошингард ҳама аз ободиву пешрафти ватани маҳбубамон аст.

Маҳз бо сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрӯз Ватани азизамон Тоҷикистон ба кулли дигаргун гардидаву ташкилу баргузории озмунҳои ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст“, «Илм — фурӯғӣ маърифат» ва «Тоҷикистон — ватани азизи ман» дар рушди соҳаи иҷтимоии мамлакат ва дарёфти истеъдодҳои фавқуллода нақши муассир гузошт.

Имрӯз наврасону ҷавонон чӣ қадаре, ки рӯ ба омӯзиш оранд, ба илмомӯзиву фанҳои дақиқ бештар таваҷҷӯҳ кунанд, ҳарчӣ бештар ба ихтироъкориву навоварӣ таваҷҷӯҳ дошта бошанд, ҳамон қадар савияи дониш ва саводу ҷаҳонбиниашон баланд гардида, дар рӯҳияи ватандӯстӣ, хештаншиносӣ ва эҳтироми арзишҳои суннативу ҳувияти миллӣ тарбия меёбанд.

Таҷлили бошукуҳи 30 — солагии Истиқлолияти Тоҷикистони азиз воқеан бори дигар ба ҷаҳониён исбот намуд, ки кишвари азизамон таърихи куҳан дошта, мардумаш ободкору заҳматкаш, ташаббускору ваҳдатофар ва сулҳҷӯ аст.

Соҳаи маориф аз самти афзалиятноки сиёсати давлат буда, тарбияи дурусти кӯдакону наврасон ва ҷавонон ва соҳибмаърифату соҳибихтисос гардидани онҳо аз вазифаи муқаддас ва аввалиндараҷаи омӯзгорон буда, дар ин ҷода корҳои назаррасе анҷом дода мешаванд. Агар кӯдакону ҷавононро дар рӯҳияи ватандӯстӣ тарбия намоем ҳатман дар оянда аз онҳо ба ҷамъият нафъе мерасад ва ин ҳам боис ба ободиву пешравии ватан мегардад.

Имрӯз омӯзгорон бо ташкили дурусти дарс, таълими дурусти хонандагон боло бурдани сифати таълиму тарбия ба ободии ватан саҳм мегузоранд.

Ҳамаи он дастовардҳое, ки мо имрӯз дар тамоми соҳаҳо дорем аз ободиву оромӣ ва тинҷиви сулҳу суботи кишвар аст. Мо бояд ҳамеша ба қадри ин неъматҳо, фаровониву арзонӣ бирасем ва дар ободии ватан бетарафиро ихтиёр накарда, ҳар яке аз рӯи касбу кори худ дар ободониву пешрафти кишвар саҳмгузор бошем, зеро ин ҳама тинҷиву осоиштагӣ, сериву пурӣ ва сарсабзиву ободии Тоҷикистони азизамон ба осонӣ ба даст наомадааст.

Аммо мутаасифона ҳанӯз ҳам нафароне, ёфт мешаванд, ки манфиати шахсии хешро аз манфиати миллату давлат боло дониста даст ба корҳои номатлуб мезананд. Муҳаммадбоқиров Муҳаммадбоқир, ки бо фиреби фаъватҳои интернетии Алим Шерзамон мехост ба сулҳу ваҳдат ва оромии як гӯшаи ватани азизи мо Бадахшони биҳиштосо нобасомонӣ андозад. Бо макру ҳилаҳояш ният дошт ба дастовардҳои беназир ва ободии Тоҷикистони соҳибистиқлол халал эҷод кунад. Ин гуна инсонҳо ҳеҷ гоҳ ба мақсадҳои нопокашон нахоҳанд расид.

Барои ҳамин ҳам имрӯз мо ҷавононро мебояд зиракии сиёсиро аз даст надода, бетарафӣ зоҳир накарда, дар атрофи сарвари маҳбуби кишвар муттаҳид шуда, Ватани азизамонро обод намоем.

Ашӯрматов Ф.Б.,

вилояти Суғд