Вокуниш
БА ВАТАН СОДИҚОНА ХИЗМАТ НАМОЕМ
Ватани азизу маҳбуби мо Тоҷикистонро ҳамчун миллату давлати куҳанбунёду соҳибфарҳанг дар арсаи байналмиллалӣ шинохтаву эътироф намудаанд. Дар ҳамин радиф бояд тазаккур дод, ки ин ҳама обрӯву нуфузе, ки кишвари мо пайдо намудааст, туфайли талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст. Пас вазифаи имрӯзаи мо — шаҳрвандони ватандӯсту ватанпарвар дар он аст, ки ба хотири пойдории ин арзишҳо фаъолият намоем, аз озодиву ободии Ватани азиз шукр гӯем.
Маврид ба зикри хос аст, ки имрӯз бояд ҳар кадом аз шаҳрвандони баору номуси кишвар ифтихор аз Ватану ватандорӣ намуда, амалҳои номатлуби нафарони хиёнаткору бадрaфтор ва кӯрнамакро маҳкум намоем. Нагузорем, ки ин нохалафон, ҳадафҳои нопоки хешро бо воситаи гумроҳ сохтани мардум амалӣ созанд ва аз номи шаҳрвандони бегуноҳи кишвар дар ҷомеа доғ гузоранд.
Хизмат ба Ватан дар роҳи ҳақиқату адолат барои ҳар кадоме аз шаҳрвандони кишвар шараф аст. Ҳимояи обрӯву нуфузи байналмилалии он бошад, вазифаи ҳар нафари баору номуси кишвар маҳсуб меёбад. Аз ҳамин лиҳоз барои ҳар кадоме аз мардуми шарифи миллати тоҷик, бахусус аз ҷавонони оқилу доно даъват ба амал меоварам, ки хоҳ дар дохили кишвар ва ё хоҳ дар хориҷ иқомат дошта бошанд, ба фитнаву дурӯғи нохалафон бовар накунанд. Баръакси ҳолат бар қасди он душманоне, ки миллати моро, Истиқлолияту ваҳдати милии моро барҳам додан меҳоҳанд, илму дониш омӯхта, бо маърифти волову маданияти миллати тоҷик обрӯю мақоми халқамонро баланд бардоранд.
Мутмаинам, ки тамоми ҷавонони кишвар, ки ояндаи миллати тоҷикро бино месозанд, бо ҳисси баланди масъулият дар рушду нумӯи ҳама соҳаҳо саҳми босазо хоҳанд гирифт.
Ҷавонони азиз, ҳама вақт кӯшиш намоед то ба боварии давлату Ҳукумати кишвар, хосатан, мардуми миллати тоҷик сазовор бошед.
АЗ САМТҲОИ БАДРАФТОР, АЛҲАЗАР!
Дар айни замон самтҳои асосии терроризми муосир ҷудо карда мешаванд:
Терроризми сиёсӣ (иҷтимоъӣ) як тактикаи муборизаи сиёсӣ мебошад, ки аз тарафи субъектҳои сиёсии зӯровар бо максади куллан ё қисман тағйир додани сохти конститутсионӣ ё сохти иқтисодии мамлакат (ё дар таҳдиди истифода шудан) истифода бурда мешавад. Субъектҳои терроризми сиёсӣ, чун қоида, партияҳои радикалии сиёсй, гурӯҳҳои алоҳида дар дохили партияҳо ё ҷамъияту иттиходияҳо, ташкилотҳои ифротӣ, ки шаклҳои ҳуқуқии муборизаи сиёсиро инкор мекунанд ва ба фишори зӯроварӣ такя мекунанд.
Терроризми миллатгароӣ дар таъқиби бартарии миллат ё нажоди муайян ифода ёфта, ба барангехтани таҳаммулнопазирии миллӣ, нафрат нисбат ба намояндагони халқҳои дигар нигаронида шуда, ҳадафи он бо даҳшад аз байн бурдани миллати дигар мебошад.
Терроризми динӣ дар таҳаммулнопазирии шадид нисбат ба намояндагони динҳои гуногун ё бархӯрди оштинопазир дар доираи як эътиқод зоҳир мешавад.
Имрӯз тақрибан 200 намуди амали муосири террористӣ мавҷуд аст. Асосан инҳоянд:
• терроризми технологӣ;
• терроризми ҷиноӣ;
• кибертерроризм
Биотерроризм аз ҷониби террористон истифода бурдани микроорганизмҳои сироятҳои хатарнок мебошад, ки метавонад дар муддати кӯтоҳтарин боиси эпидемияҳои миқёси васеъ гардад.
Терроризми экологӣ — таъсири террористон ба муҳити табиӣ, ки дар оянда мавҷудияти инсон мушкил ё умуман ғайриимкон хоҳад буд.
Терроризми ҷиноятӣ аз ҷониби ҷинояткорон истифода бурдани усулҳои зӯроварӣ ва тарсондан, ки аз амалияи созмонҳои террористӣ гирифта шудааст, иборат аст.
Кибертерроризм яке аз шаклҳои терроризми баландтехнологӣ мебошад. Ин шакли терроризм аз сабаби осебпазирии зиёди системаҳои компютерӣ барои идоракунии инфрасохтори муҳим (нақлиёт, нерӯгоҳҳои барқи атомӣ, обтаъминкунӣ ва энергетикӣ), ки ба Интернет пайвастанд, нигаронии хоси коршиносонро дорад.
Шарипова М.
Раёсати маорифи вилояти Суғд
САНГИ МАЛОМАТ НАЗАНЕМ!
Имрӯзҳо тамоми ҷомеаи башариро зуҳуроти номатлуб чун терроризм ва экстремизм ба ташвиш оварда, ба масъалаи доғи ҷомеаи ҷаҳонӣ табдил ёфтааст. Пӯшида нест, ки фаъолияти ташкилотҳои тундрав ба амнияти миллӣ ва давлатии кишварҳои саросари олам хатари ҷиддӣ эҷод намудааст. Аз ҷумла, натиҷаи ноогоҳӣ, ҷаҳолат, зиёдаравӣ, фирефтаи ҳизбу ҳаракатҳои террористию экстремистӣ шудани қисми муайяни ҷомеа буд, ки воқеаҳои мудҳиши ибтидои солҳи 90-уми асри гузашта ба сари мардуми тоҷик омад.
Баъди соҳибистиқлол шудани Ҷумҳурии Тоҷикистон душманони дохилӣ ва хориҷии кишвар бо саркардаҳои ташкилотҳои террористӣ ва экстремистии наҳзати исломӣ байни минтақаҳои гуногуни кишвар низоъ ва кинаву адоватро паҳн карда, дар ҷумҳурӣ ҷанги шаҳрвандӣ, бесарусомонӣ ва беҳукуматиро ба миён оварданд, ки боиси ба таври куллӣ фалаҷ гардидани тамоми сохторҳои давлатӣ гардид.
Ин ҷанги хонумонсӯз соли 1997 баъди байни мухолифин ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон баста шудани Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ амалан ба охир расид. Вале саркардагону аъзоёни ташкилоти террористии наҳзатӣ бо истифода аз ин имконият дар низоми давлатдории дунявӣ, ҳамчун як ниҳоди исломи сиёсӣ мақоми қонунӣ касб карда, тавонистанд, тариқи матбуоти расмии худ ғояи исломи сиёсиро пайваста тарғиб намоянд. Бо ин васила зина ба зина муносибати аъзои ин ташкилоти террористӣ бо Ҳукумати кишвар тағйир ёфта, боиси амали мусаллаҳона аз тарафи ташкилоти террористии наҳзати исломӣ дар моҳи сентябри соли 2015 гардид.
Ба ҳамагон маълум аст, ки дар Ҷумҳурии Тоҷикистон аз соли 2015 ҲНИ ҳамчун ташкилоти террористӣ-экстремистӣ эълон ва фаъолияташ дар қаламрави кишвар қатъ карда шудааст.
Имрӯз саркардаи фирории ташкилоти террористии наҳзати исломӣ бо ҳаммаслаконаш фаъолияташро дар хориҷи кишвар ба роҳ монда, ҳадафҳои нопоки худро нисбат ба давлату миллати тоҷик идома дода истодаанд. Аммо, хушбахтона метавонем гӯем, ки мардуми сарбаланди Тоҷикистон заррае ба ин хоинони давлату миллат таваҷҷуҳе надоранд ва ба муқобили онҳо муборизаи доимӣ бурда истодаанд ва мубориза хоҳанд бурд.
Бобозода М.
Раёсати маорифи вилояти Суғд.
БАДАХШОН ПОРАЕ АЗ ДИЛИ МИЛЛАТ
Бадахшони куҳӣ, яке аз зеботарин, дилработарин мавзеъест, ки бо мардуми бофарҳангу меҳмоннавозаш бо қуллаҳои осмонбӯс, лаълу гуҳару ёқути бемислаш машҳури оламиён гаштааст. Бадахшони куҳӣ қисми ҷудонашавандаи Тоҷикистони соҳибистиқлол ва мардуми сарбаланди тоҷик буду мемонад… Таи чанд рӯзҳои охир воқеаҳои нанговаре, ки дар Бадахшон рух додааст, халқи тоҷикро бетараф гузошта наметавонад. Яке аз чунин ҳодисаи рух дода, ин ҳам безарар гардонидани яке аз лидерҳои ҷиноятпешаи муташаккил, бо номи Маҳмадбоқири Маҳмадбоқир мебошад.
Маҳмадбоқир кӣ буд? Ӯ ба ном лидери ҷиноятпешаи худхондае буд, ки ба қонун ва мизони давлату ҳукумат зиддият нишон дода худро ҳақиқатхоҳ ва ватанпарвар меҳисобид. Дар асл донишу малакаи зиёде надошта, даст ба беназмию нооромӣ ва парокандагии мардуми осоишта зада, ба раванди сулҳу ваҳдат ва якпорчагии Тоҷикистони соҳибистиқлол халалҳо ворид сохтанӣ мешуд. Ҳарчанд қонун борҳо нисбат ба роҳи хатои пешгирифтааш таъкидҳо карда бошад ҳам, сарфарори накарда, зиддиятҳо нишон медод…
Оқибат ин лидери ғайрирасмӣ дар шаҳри Хоруғи ВМКБ, дар натиҷаи муноқишаи байниҳамдигарии дохилии гурӯҳҳои ҷиноятпеша ба қатл расонида шуд. Чуноне дида истодаем, имрӯзҳо бархе аз нохалафони миллат бо ҳар роҳу восита мехоҳанд, айбро гардани давлату ҳукумат бор кунанд.
Аммо бо боварии қотеъона метавон гуфт, ки ҳадафи навбатии хиёнаткорон ҷомаи амал напӯшид!
Мардуми бофарҳангу боиродаи ВМКБ чун дигар ҳамватанони азизи хеш ба ҳар гуна дасисаҳо дода нашуда, хулосаҳои зарурии хешро бароварда, таҳти сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри шукуфоӣ ва дурахшонии фардои халқи тоҷик ҳиссагузорӣ хоҳанд кард.
Сарҳатов Б.
Раёсати маорифи вилояти Суғд
БА СОЗМОНИ ПАЙМОНИ МИЛЛӢ: РОҲИ МАҚСУД ДУР АСТ
Солҳои охир терроризм ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта, мардуми сайёраро ба ташвиш овардааст. Афзоиши ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористӣ дошта ба тавсеа ёфтани терроризм, фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро, ҷалби ҷавонон ба сафи гурӯҳҳои экстремистиву террористӣ ва иштироки онҳо дар низоъҳои мусаллаҳонаи давлатҳои хориҷӣ мусоидат менамояд. Пушти ин амалҳои нопок аъзои Ҳизби мамнуи наҳзати исломӣ қарор дошта, мехоҳанд, ба ҳар роҳу восита авзои сиёсии ҷомеаро ноором созанд.
Бархе аз ҷавонони гумроҳ имрӯз шомили ин гурӯҳи ҷоҳил шуда, дур аз ёру диёр, хиёнат ба Модари хешу Ватани азиз карда истодаанд. Яке аз онҳо Муҳиддин Кабирӣ мебошад, ки бо номи поки Ислом ҷавононро ба сӯйи даҳшату ваҳшоният кашида истодааст. Аслан худи ӯ дар бораи ин дини муқаддас чизе намедонаду бо шарикии бархе аз нимчамуллоҳои атрофи хеш ҷавононро ба ҷиҳоду дигар кирдорҳои ваҳшиёна даъват намуда, ҳазорон ҳазор гумроҳшудагонро ба доми марг афтондаю дур аз зану фарзанд намудааст.
Муҳиддин Кабирӣ муддати якчанд сол аст, ки мардуми Точикистонро осуда зиндагӣ кардан намегузорад ва аз хориҷа истода, бо фармони хоҷагони хориҷиаш обрӯю нуфузи Тоҷикистонро дар арсаи ҷахонӣ паст карда истодааст. Ӯ бо аъзоёни ба ном Хизби назҳати исломӣ, аммо дар асл ташкилоти террористӣ-экстремистии ҲНИ солҳои 90-уми асри гузашта як маротиба халқи тоҷикро бо ҳам ҷанг андохта, Тоҷикистони азизи моро ба хоку хун оғушта карда буданд. Маротибаи дуюм Кабирӣ ва ҳаммаслаконаш моҳи сентябри 2015 кӯшиш карданд, ки Тоҷикистони гул-гул шукуфта истодаро ба хоку хун оғушта кунанд, аммо халқи бошарафи тоҷик ингуна ашхоси нокасу палидро ба хубӣ шинохтаанд ва дигар ба доми фиреби онҳо намеафтанд.
Муҳиддин Кабирӣ дар сомонаҳои интернетӣ худро сафед кардан мехоҳад ва дар байни мардум худро монанди мусича бегуноҳ нишон медиҳад. Имрӯз пайравони вай зери шиори ӯ ва нақшаву мароми ташкилоташ лоф мезананд, аммо намегӯянд, ки чаро Муҳиддини пешвои ТТЭ ҲНИ дар рӯзи марги модараш кампири Сочак ва падараш бобои Тилло ҳузур надошт? Намегӯянд, ки чаро Муҳидин Кабирӣ, миллату давлат, дину оин ва мазҳаби худро фурӯхт. Намегӯянд, ки чаро 1 миллиону 200 ҳазор доллари амрикоиро барои табадуллоти Тоҷикистон ба генерали хоин Назарзода Абдуҳалим додааст? Ин ҳама гувоҳи он мебошад, ки Муҳиддин Кабирӣ як ватанфурӯши хоин аст.
Воқеоти моҳи сентябри соли 2015 суҳбат ва ҳамкории хиёнаткорону террористоне, чун Кабирию Назарзодаро пурра собит сохтанд. Ҳарчанд худи Кабирӣ ёдовар мешавад, ки ӯ бо Назарзода ҳамкорӣ доштааст, вале рӯзноманигори иғвогар махсусан таъкид менамояд, ки амалҳои Назарзода қувваи дасти шумо нест! Яъне, Кабирӣ худ мегӯяд, ки амалҳои террористонаи сентябрӣ нишонаи дасти ӯянд, лекин рӯзноманигор бечоранолии ин террористро таъкид медорад. Ин ҳама воқеаҳо исботи он ҳастанд, ки Муҳиддин Кабирӣ як хоини ватанфурӯш аст.
Сабақи сулҳу Ваҳдат
Сулҳу Ваҳдати миллӣ дар кишварамон – Тоҷикистони соҳибихтиёр, ҳақиқат ва воқеият аст, ки ба фарҳанги сулҳи ҷомеа табдил ёфтааст. Аз ин шукрона дорему хушиқболем. Имрӯз 25 сол боз сулҳи тоҷикон мактаби омӯзиш ва баҳрабардорӣ барои кишварҳои сулҳҷӯй муаррифӣ шудааст. Сабақҳои сулҳи тоҷикон боиси омӯзиш қарор гирифта, дигар давлатҳои сулҳхоҳ пайрави он гардидаанд.
Шароиту вазъ дар назди хурду бузургсоли Ватани маҳбуб сабақеро пеш меоварад: — шароити феълии ҷаҳонӣ аз ҳар як шаҳрванди ватандӯсту миллатпарвари Тоҷикистони соҳибистиқлол бо иқрор тақозо мекунад, ки ба қадри сулҳу оштии миллӣ, Ваҳдату салоҳ, оромиву осудагӣ ва ҳамбастагие, дорем, бирасем, онҳоро беш аз ҳар вақти дигар азизу муқаддас бидонем.
Аз сабақҳо ва дастовардҳои нодири сулҳу ваҳдатамон тамоми қишрҳои ҷомеаро бохабар созем ва онро ба унсури устувори фарҳанги ҷомеаи худ табдил диҳем. Агар мо — мардуми ин кишвари ваҳдатофар, имрӯз тавонем, ки ин расолати миллиамонро иҷро намоем, бузургтарин, шарафмандтарин сабақе хоҳад буд, ки аз раванди сулҳу ваҳдат, ҳамбастагиву ҳамгироиҳоямон, мушарраф гаштаем.
Маъруфҷон Ҳомидов,
корманди нашрияи “Маорифи Суғд”
Авроқи созишнома – рӯзи мубораку таърихӣ
Як шиносам, ки аз илму маърифат, донишу фарҳанг бархурдор мебошад, гуфт: — ба назарам, барои он ки аз таҷрибаи нодири сулҳи тоҷикон сабақҳои даркориро гирифта бошем ва дигар ба иштибоҳе, ки солҳои 90-уми асри гузашта карда будем, роҳ надиҳем, бояд онро ҳаматарафа омӯзем, омӯхта бошем ва дар мактабу донишгоҳҳои қаламрави ҷумҳуриамон таълим додан ба мақсаду мувофиқ мебошад.Коршиносон мегӯянд, ки оғози болоравии иқтисоди ҷумҳурӣ маҳз баъд аз ба имзо расидани “Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон” дар 27-уми июни соли 1997 ба мушоҳида мерасад.
Ва дар зоти худ нодири сулҳи тоҷикон на танҳо аҳамияти дохилимиллӣ, балки арзиши муҳимми байналмилалӣ низ дошт, таваҷҷуҳи алоҳидаву асосӣ ва фавқуллодаи ҷомеаи ҷаҳонӣ ва созмонҳои бонуфуз ба он гувоҳӣ додаасту имрӯз ҳамин раванд идома дорад.
Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ – ин рӯзи саид, рӯзи мубораку фархунда ва таърихӣ ба авроқи ҳаёти давлату миллат собит шудааст.
Шоҳина Шамсиева,
хабарнигори “Дурахшандагон”
Меваҳои Истиқлолу Ваҳдат чунин будаву ҳаст!
Ҳар шахсе, ки аз ҳавои сурурангези Истиқлоли давлатӣ ва фазои гуворои Ваҳдати миллӣ нафас кашида, баҳра мебардорад, дар ин сарзамини биҳиштосои қиёснопазир – Тоҷикистони маҳбубу азизу муътабар зиндагӣ мекунад, кору эҷод менамояд, бояд талош варзад, ки масъулияти шаҳрвандӣ миёни ҷомеаи муосир барои муборизаи беамон ба муқобили падидаҳои манфии иҷтимоӣ – мисли коррупсия ва ҷиноятҳои трансмиллӣ, терроризм ва экстремизм, ки таҳдиду хатари ҷиддӣ ба соҳибистиқлолӣ ва соҳибваҳдатӣ мебошад, баланд бардошта шуда, он ба фаъолияти доимӣ ва бомароми ҳар узви ҷомеаи муосири мо қарор бигирад. Масъулияти инсони комилу худшиносу худогоҳи ватандӯст аслан ҳамин аст! Истиқлоли давлатӣ ва ҳамдигарфаҳмии аъзои ҷомеа буд, ки дар қаламрави Тоҷикистони маҳбубамон сохтмони бинои истиқоматӣ, таъмиру тармими мактабу кӯдакистонҳо ва бунёдсозии онҳо, мумфарш намудани роҳҳо, таъмир ва сохтмони пулҳои замонавӣ, иншоотҳои обёриву хизматрасонӣ аз ҷониби давлату Ҳукумат, соҳибкорону шахсони меҳанпарвар ба ҳукми анъана даромадааст ва ин иқдомҳо аз ҷониби аҳли ҷомеаи кишвар истиқболи гарму самимиро ба миён меоварад.
Барои ҳамаи ин иқдомҳои вусъатбор моро зарур аст, шукрона намоем, дилсофу ғайратманд бошем.
Шӯҳрат Сатторов,
корманди Раёсати маорифи вилояти Суғд
Терроризм хушунаткорист!
Коршиносони масоили сиёсӣ мегӯяд:- дар масъалаи терроризму ифротгароӣ ва пешгирии ин зуҳуротӣ номатлуб Тоҷикистон мавқеи дурусту калидӣ дошта, дар шинохти таҳдидҳо мавқеи устуворро гирифтааст ва ҳамеша онро маҳкум мекунад.Вақтҳои охир гурӯҳҳои террористии ДИИШ ва Ҷамоати Ансоруллоҳӣ боз сар брдошта, фаъолияти террористии худро дар саросари ҷаҳон идома медиҳанд. ДИИШ кӯшиши ҷалби тоҷикони минтақаро баҳри анҷоми хушунат ба муқобили давлату Ҳукумат дорад.Дар фазои иттилоотӣ низ гурӯҳи ифротӣ таблиғоти хушунатангезро ба роҳ мондааст ва бо забони тоҷикӣ мавод нашр мекунад.Аз расонаҳои хабарӣ аён мешавад, муаллифони матлаб – ин гурӯҳи тундгаро кӯшиш ба харҷ дода истодаанд, то мушкилотро миёни ифротиён ва кишварҳои ҳамҷавор ба вуҷуд оварда , нооромиву даҳшат ба бор оварданд. Дар ин масир – таъкид мекунанд таҳлилгарони сиёсӣ, мавқеи Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо дар шинохти таҳдиду хатарҳо дар миқёси байналмилалӣ воқеӣ ва асоснок мебошанд. Дар ин бора аз ҷониби роҳбарияти сиёсии мамлакат дар нишастҳои байналмилалӣ ҳамеша таъкид мешавад. Кишвари мо – Тоҷикистон чун давлати соҳибихтиёру мустақил ва узви ҷомеаи ҷаҳонӣ дар давоми бештар аз бист сол бо ин зуҳуроти номатлуб, ки онро “вабои аср “ меноманд, мубориза бурда истодааст.
Бинобар ин мо – мардуми озодандешу дилогоҳи Тоҷикистони маҳбуб бар зидди зоҳиршавии ақидаҳои ифротгароӣ, тундравӣ, экстремистӣ, ки ба ҳамзистии босубот ва бунёдкоронаву пешрафт ва инчунин сатҳи зиндагиву ҳаёти арзандаву шоистаи одамон, давлату миллат монеа мешавад, муттаҳиду сарҷамъу дар арсаи ваҳдату ҳамбастагӣ бошем!
Шарипова М.
Раёсати маорифи вилояти Суғд