Дар айни замон самтҳои асосии терроризми муосир ҷудо карда мешаванд:
Терроризми сиёсӣ (иҷтимоъӣ) як тактикаи муборизаи сиёсӣ мебошад, ки аз тарафи субъектҳои сиёсии зӯровар бо максади куллан ё қисман тағйир додани сохти конститутсионӣ ё сохти иқтисодии мамлакат (ё дар таҳдиди истифода шудан) истифода бурда мешавад. Субъектҳои терроризми сиёсӣ, чун қоида, партияҳои радикалии сиёсй, гурӯҳҳои алоҳида дар дохили партияҳо ё ҷамъияту иттиходияҳо, ташкилотҳои ифротӣ, ки шаклҳои ҳуқуқии муборизаи сиёсиро инкор мекунанд ва ба фишори зӯроварӣ такя мекунанд.
Терроризми миллатгароӣ дар таъқиби бартарии миллат ё нажоди муайян ифода ёфта, ба барангехтани таҳаммулнопазирии миллӣ, нафрат нисбат ба намояндагони халқҳои дигар нигаронида шуда, ҳадафи он бо даҳшад аз байн бурдани миллати дигар мебошад.
Терроризми динӣ дар таҳаммулнопазирии шадид нисбат ба намояндагони динҳои гуногун ё бархӯрди оштинопазир дар доираи як эътиқод зоҳир мешавад.
Имрӯз тақрибан 200 намуди амали муосири террористӣ мавҷуд аст. Асосан инҳоянд:
• терроризми технологӣ;
• терроризми ҷиноӣ;
• кибертерроризм
Биотерроризм аз ҷониби террористон истифода бурдани микроорганизмҳои сироятҳои хатарнок мебошад, ки метавонад дар муддати кӯтоҳтарин боиси эпидемияҳои миқёси васеъ гардад.
Терроризми экологӣ — таъсири террористон ба муҳити табиӣ, ки дар оянда мавҷудияти инсон мушкил ё умуман ғайриимкон хоҳад буд.
Терроризми ҷиноятӣ аз ҷониби ҷинояткорон истифода бурдани усулҳои зӯроварӣ ва тарсондан, ки аз амалияи созмонҳои террористӣ гирифта шудааст, иборат аст.
Кибертерроризм яке аз шаклҳои терроризми баландтехнологӣ мебошад. Ин шакли терроризм аз сабаби осебпазирии зиёди системаҳои компютерӣ барои идоракунии инфрасохтори муҳим (нақлиёт, нерӯгоҳҳои барқи атомӣ, обтаъминкунӣ ва энергетикӣ), ки ба Интернет пайвастанд, нигаронии хоси коршиносонро дорад.
Шарипова М.
Раёсати маорифи вилояти Суғд