Навигарӣ

     Ҳодисаҳои рӯзҳои охири моҳи май, ки дар Бадахшон, махсусан ноҳияи Рӯшон ва чанд воқеаи дигари ин мавзеи хоки Тоҷикистони азиз рухдода дар ҳамаи расонаҳои олам гуфтумонҳои гуногунмуҳтаворо дар робита ба ваҳдати миллат ва шабакаҳои иҷтимоӣ афкори мухталифро ба бор овардаанд. Бояд гуфт, ки ягонагии кишвар ва дарки маънои ватану зодгоҳ андешаҳои зиддунақизе дар тафаккури мардум ҷо гирифтааст, мавриди ислоҳ қарор бигиранд. Дар ин раванд Ваҳдати миллӣ ва арзишҳои бунёдии он дар меҳвори гиромидошту шукронаву шукргузорӣ ҷой дошта бошад. Ва беҳтарин фазилат ин бувад, ки мушкилоти умумро ҳамчун мушкилоти хештан бояд донист, ки аз ибтидои дар домани кишварҳои алоҳида ва мулкҳои ҷудогона инсонҳо одати зиндагӣ карданро аз бар намуданд. Ана, бинобар ҳамин ҳам дар роҳи некбахтӣ ҳамкорӣ кардан маъно ва мазмуни муттаҳид будани мардумро дорад. Ҳар як инсон, хусусан ҷавонон барои дӯст доштани Ватани азиз бояд корҳои неку аъмоли манфиатбахш ба манфиати ҷомеаро анҷом бидиҳанд.

Дар ин масир яке аз ҳикматҳои ибратомӯзи дини муби Ислом чунин буда: “Дӯст доштани ватан аз гӯшаи имон аст”.

   Афсӯсбор он мебошад, ки кирдорҳои ғайриинсонии хоинони Ватан – Маҳмадбоқир Маҳмадбоқиров дар дохил ва дасисабозиҳои аъзои Паймони миллӣ, террорист Алим Шерзамонов дар хориҷи кишвар – аз Аврупо барои ноором кардани фазои зиндагӣ ва ҳаёти ҷомеа, ташкили гирдиҳамоии ғайриқонунӣ, бо силоҳи ҷангӣ мусаллаҳ гардонидани гурӯҳи тундрав азм карда, ниҳоят ба ғазаби халқ гирифтор шуданд. Тарсу таҳлукаи сокинони бегуноҳро ба бор оварданд, ки ба гуфтаи ҳакиме – гар хабар дарӣ зи душман, дур бош.

    Ҳодисаҳои нангин маро водор сохтанд, ки овоз баланд кунам ва ин суханон бинависам: аз тамоми дигар аъзои гурӯҳҳои муташакилли ҷиноятии ноҳияи Рӯшон ва шаҳри Хоруғ қотеъона талаб карда мешавад, ки талаботи қонунҳои амалкунандаро бечунучаро риоя кунанд.Силоҳи ғайриқонуниро ба мақомоти ҳифзи ҳуқуқ супоранд. Ҷинояткороне, ки дар ҷустуҷӯи расмӣ қарор доранд, ҳоло ҳам имкон доранд, ихтиёран ба мақомоти тафтишотӣ ҳозир шуда, дар назди қонун ҷавоб диҳанд.

    Фарзандони содиқи Ватан – кормандони ҳифзи ҳуқуқ амалиёти зиддитеррористӣ гузаронида, 114 нафар аъзои гурӯҳи террористиро дастгир карданд, ки онҳо оромии сокинони Бадахшонро халалдор мекарданд, аз дасти онҳо силоҳҳои ҷангӣ мусодира карда шуд. Дар натиҷа, чунонки аз хабарҳои расонаҳои ватанӣ огаҳӣ дорам, айни замон вазъият дар ноҳияи Рӯшон ба эътидол омада, идораю муассисаҳо, сохторҳои соҳаи маорифу тандурустӣ, нақлиёти ҷамъиятӣ фаъолияти муқаррарии худро оғоз кардаанд. Сокинон ба фаъолияти рӯзмарраи хеш машғул ҳастанд. Ва хушбахтона, зимни гузаронидани амалиёти зиддитеррористӣ аз миёни сокинони осоишта ягон нафар осеби ҷисмонӣ, ҷонӣ ва молӣ надидааст.

    Мо, мардуми ватандӯсту ваҳдатшиор, дар ҳар маврид, чунин амалу кирдорҳои террористони ҷоҳилу беандешаро маҳкум мекунем.

    Чанде пештар хиёнаткори Ватан – саркардаи “Гурӯҳи 24”, бинобар маълумоти расонаҳои хабарии хориҷӣ дар хориҷи кишвар ҷон бохтааст, ки Умаралӣ Қувватов исм доштааст. Шахсияти ин ватанфурӯш Умаралӣ Қувватов ҳанӯз соли 2012 аввалин бор аз созмон доданаш дар шаҳри Москваи Федератсияи Россия доирае бо номи “Гурӯҳи 24” садо дода буд. Ӯ дар Тоҷикистон бо кирдорҳои силсилавии вазнин – ҷиноятҳои иқтисодӣ, аз худ кардани амволи ғайр, бо роҳи макру ҳилла ба маблағ соҳиб шудан айбдор шуда, аз кишвар фирор намудааст. “Гурӯҳи 24” мақсади пурғараз дошта, бо зӯроварӣ ба ҳокимият соҳиб гардиданро ҳадаф қарор додааст. Бинобар кирдорҳои ғайриконстутсиониаш “Гурӯҳи 24” тибқи изҳороти Прокуратураи генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон чун мухолифину ифротгаро эълом гардидааст.

    “Гурӯҳи 24” мувофиқи аъмолаш ҷавононро дар руҳияи ифротгароӣ ва экстремистӣ омода кардан буда, нияти ғасби ҳукуматро ғайриқонунӣ, ғайриконститутсионӣ дошта, ниҳоят саркардааш Умаралӣ Қувватов аввали моҳи марти соли равон дар шаҳри бегона – дур аз Ватан сари худро чун гирдоб хӯрдааст. Акнун ҳамсару ду фарзанди ноболиғаш дар хоки бегона сарсону ҳайрон мондаанд.

    Мухолифин Умаралӣ Қувватов дар мусоҳибаҳои худ беасос дар ҳаққи Тоҷикистону обу хоку замини муқаддаси ӯро ба воя расонида, туҳмату буҳтон мегуфт, ки аз лиҳози ватандӯстиву миллатдӯстӣ фарсахҳо орӣ буданд. Рафтори разилонаи “Гурӯҳи 24”, ки дар атрофаш чанд тан соҳибкорони норозиро гирд овардааст ва пайравони он бо ҳаракату равияҳои ифротгарову ситезаҷӯйи худ билохира, сари саркардаашро хӯрд.

Ин ва ба дигар равияҳои ифротӣ ҳушдор бояд дод: бузургони миллат ибтидои Ватанро аз гаҳвора ва шири модар медонанд. Мардуми шарифи Тоҷикистон рафтори хоинонаи ин гуна ашхоси хиёнаткорро маҳкум намуда, ба Умаралӣ Қувватов барин ифратгороён шадидан нафрат доранд.

Аз он, ки дар шароити ҳассоси амниятии минтақа ва авзои нигаронкунандаи кишвари ҳамсояи Афғонистон гурӯҳи муташаккили ҷиноятӣ бо содир кардани ҷиноятҳои мудҳиш амну субот ва ҳаёти осоиштаи ҷомеаро халалдор мекунанд, хеле мутассир шудам.

Имрӯз набояд шаҳри Хоруғ, ноҳияҳои Шуғнону Рӯшон макони баргузории чунин бесарусомониҳо бошанд. Аз таҷрибаи талхи солҳои ҷанги шаҳрвандӣ бароямон равшан аст, ки ин қабил гирдиҳамоиҳо оқибати ҳузновар доранд. Аз ин бесарусомониҳо мардуми одӣ ва ҷавонони ҷаҳонбиниашон маҳдуд зарар мебинанд.

Дар ин лаҳзаҳои ҳассос зарур аст, ки бештар аз ҷиҳати сиёсӣ зирак бошему баҳри пешгирии амалҳои номатлуб саъй варзем. Набояд ба доми тазвири найрангбозон, аз қабили Муҳаммадбоқир Муҳаммадбоқиров афтода, боиси нигаронии мардум ва ошуфтагии онҳо шавем.

Аз ин рӯ, ба мардуми шарафманди Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон аз номи маорифчиёни вилояти Суғд муроҷиат намуда, гуфтаниам, ки бояд ақлу хиради воло ғолиб ояду ба чунин ихтилофангезандагон, аз ҷумлаи Муҳаммадбоқир ва ҳаммаслаконаш ҷазои сазовор дода шавад.

Баробари ҷаҳон мавҷи хатари терроризм, экстремизм ба кишвари маҳбубамон – Тоҷикистон низ хатар эҷод мекунад. Аз хабарҳои охирини кишвар огаҳ ҳастем, ки чанд муддат ин тараф дар Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон нооромӣ, гирдиҳамоӣ ва дасисабозӣ бо сарварии хиёнаткори ин сарзамин бо номи Муҳаммадбоқири ҷиноятпеша ва саркардаи дасисаангезон, аъзои ташкилоти террористии ҲНИ (ин ташкилоти ифротгаро дар Тоҷикистон қонунан фаъолияташ манъ карда шудааст), дигар аз равияҳои тундгароӣ — экстремистии Гурӯҳи 24, ки ӯ ва пайравонаш фазои орому осудаи Ватани соҳибистиқлоламонро халалдор карданӣ ҳастанд. Мо-мардуми миллатдӯст бояд дар мубориза бар зидди таҳдиду хатарҳои муосир, ба монанди терроризм, ифротгароӣ, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир ва дигар зуҳуроти ҷинояткори муташаккили фаромиллӣ ҳушёрии сиёсиву ҷаҳонфаҳмии бунёдии худро муқобил гузорем ва ҳамеша садди ин роҳи хатарафзо бошем.

Як кас ва ё гурӯҳи алоҳида дар ҷомеа чандон қувваи бузурге нест, дастҷамъии кулл нерӯи бузург аст. Кас ҳайрон мешавад, ки чаро мардуми сафеду сиёҳро аз ҳам фарқ мекардагӣ аз паси як идда касони ҷоҳталаб чун об ҷараён мегиранд? Канӣ, ақли солим! Барои эмин доштани худ аз доми Муҳаммадбоқир барин ноодаму инсонбадбини террорист ва ҳаммаслакони бадхоҳаш чаро панду насиҳати калонсолонро намегиранд?!

Гурӯҳи террористии Муҳаммадбоқир дар байни ҷавонон ва сарзамин тухми низоъву бадбинӣ мекоранд, оқибати он пучу беҳосил аст. Дида мешавад, ки гурӯҳи террористии саркардаи аз маърифат дур Муҳаммадбоқир бо ҳар роҳ шомилшавӣ ба сафи худро тарғиб карда, ҷавонони ноогоҳро ба худ мегирад, ки оқибати нек надорад. Ҳама касони соҳибмаърифату ватандӯст кирдорҳову хиёнаткориҳои Муҳаммадбоқири террорист ва гурӯҳи бадхоҳи ӯро, ки ба давлату миллат буҳтонҳову тухматҳо мекунанду кардаанд, лаънат менамоянд.

Ҷавонони саодатманд бояд дониста ҳаёти худро хуррам бигзаронанд. Устод Рӯдакӣ гуфта:

Ба хушдилӣ гузарон баъд аз ин, ки боди аҷал,

Дарахти умри баандешро зи по афканад.

    Аз гузориши Маркази матбуоти Вазорати корҳои дохилии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба амалҳои носавоби гурӯҳи муташаккили ҷиноятии ноҳияи Рӯшони ВМКБ таҳти сарпарастии созмонҳои байналмилалии экстремистӣ-террористӣ хабардор шуда, ба ҳайрат омадам. Наход, дар арафаи таҷлили ҷашни мубораки 25-умин солгарди Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, яъне Рӯзи Ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон ба ин кирдорҳои зишт рӯ оварда бошанд?

    Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кулли шаҳрвандони кишварро вазифадор кардаанд, ки “Ба хотири ҳимояи истиқлолу озодӣ, таҳкими сулҳу суботи сиёсӣ, ваҳдати миллӣ ва ҳифзи манфиатҳои миллату давлатамон саъю талош намоянд”.

Мо — кормандони соҳаи маориф имрӯз дар ҷавоб ба ҳидояти Пешвои муаззами миллат тамоми кӯшишу имкониятҳоямонро ба он равона намудаем, ки насли ояндасози кишварро дар руҳияи ватандӯстию худшиносӣ, омӯхтани илму донишҳои муосир ва касбу ҳунарҳои замонавӣ ба камол расонем. Танҳо бо ин васила мо метавонем, пеши роҳи падидаҳои номатлубро гирифта, дар пешрафти Тоҷикистони азизамон саҳм гузорем.